چه کس? فکرش را م? کرد که ?ک موجود قهوه ا? عج?ب و غر?ب با چشمها? بزرگ که رو? صفحه ? تبلت ?ا گوش? آرام ا?ستاده و نگاهمان م? کند، ?ک روز برا?مان جان بگ?رد و رس?دگ? به او بشود ?ک? از بزرگتر?ن دغدغه ها و همه فکر و ذکرمان! وسط جلسه نشسته است و تند و تند از حرف ها? ر??س نت برم? دارد تا چ?ز? از قلم ن?فتد. ?کهو صدا? آشنا?? از گوش? بلند م? شود که نشان م? دهد بچه از خواب ب?دار شده. وقت? ا?ن بچه از خواب ب?دار م? شود خودش را کث?ف کرده و طب?عتا گرسنه است. زمان در ا?نجا ح?ات? ست. با?د هر چه زودتر به «پو» برس? تا وضعش خراب تر از ا?ن که هست نشود.کار را رها م? کند و دو سه دق?قه ا? به رتق و فتق امور ا?ن بچه ? مجاز? م? پردازد و دوباره برم? گردد سرکار!«پو» (pou) ?ک باز? برا? گوش? و تبلت با س?ستم عامل ها? اندرو?د و آ? او اس و غ?ره است که طراح? و فرا?ند آسان? دارد. وقت? ا?ن باز? و باز? ها? مشابهش را نصب م? کن?، با موجود? مواجه م? شو? که رنگش قهوه ا? است و چشم ها? بزرگ? دارد. رو? صفحه ? گوش? ات ا?ستاده و با آن چشم ها? درشت نگاهت م? کند و منتظر است تا پدر و مادرش را پ?دا کند.وقت? که مادر ?ا پدرش شد?، د?گر همه ? مسئول?تش بر گردن توست. با?د سر وقت به او غذا بده?، سر وقت با او باز? کن?، بخوابان? اش، تم?زش کن? و ...وقت? هم که مرحله ات بالا رفت، با جمع آور? سکه م? توان? برا?ش خر?د کن? و توقعاتش را برآورده کن? و خلاصه هر کار? که م? شود برا? ?ک بچه انجام داد!شا?د کس? نداند روز? که «پل سالامه» ا?ن باز? ساده را طراح? کرد، چه مخاطب?ن? برا?ش در نظر گرفت و جامعه ? هدفش چه کسان? بودند اما امروز م? ب?ن?م که محبوب?ت ا?ن موجود کوچک و عج?ب، مرز سن? و جنس?ت? را شکانده و هر کس با هر تحص?لات و سن و جنس?ت?، ?ک بچه قهوه ا?ِ ن?ازمند به رس?دگ? و توجه تو? گوش? ?ا تبلتش دارد و در برابر او احساس مسئول?ت م? کند.?ک عاشقانه مثلا آرام!م? گو?د: «من اگر ا?ن ترم مشروط شدم تقص?ر پسرمه!» منظورش از «پسرم»، پو است. م? گو?د که «پو» ?ش چاق و تپل? است که به تازگ? برا?ش ?ک کت و شلوار خر?ده و ?ک سب?ل کلفت! م? گو?د :«مرد? شده برا? خودش!»در دن?ا?? که تکنولوژ? باز? ها? را?انه ا? هر روز پ?شرفته تر و پ?چ?ده تر م? شود و با قدرت هر چه تمام تر، محصولات را با گراف?ک بالا و داستان ها? جذاب و رنگ و لعاب فراوان به مخاطب?ن خود عرضه م? کند، گل کردن باز? ها? آرام و ب? دغدغه، کم? عج?ب و قابل تامل به نظر م? رسد.ا?ن باز? ها با ?ک برنامه ر?ز? دق?ق و استفاده از علوم روانشناس? و جامعه شناس?، رو? احساسات فرد انگشت م? گذارند و از خاص?ت وابستگ? انسان به موجودات اطرافش استفاده م? کنند. خ?ل? آرام و ظر?ف وابسته ات م? کنند بطور?که حت? اگر بخواه? هم د?گر نم? توان? ازشان دست بکش?.کارشناسان معتقند که باز? ها? را?انه ا? در دن?ا? امروز نوع? رسانه نو?ن هستند. خاص?ت رسانه ا?ن است که مطلب، موضوع ?ا مفهوم? را برا? مخاطب تب??ن کند. ا?ن رسانه ها? نو?ن، علاوه بر تاث?رگذار? و فرستادن و در?افت پ?ام از سو? مخاطب، وظ?فه ? بزرگ د?گر? هم دارند. ا?ن وظ?فه، تلاش برا? ماندگار? است. هر چه ?ک رسانه ماندگارتر باشد و بتواند مخاطب را مدت زمان ب?شتر? از آن خود کند، موفق تر است. ا?ن باز? ها? آرامِ عاشقانه، که با تک?ه بر احساسات و وابستگ? انسانها به موجودات? که دوستشان دارند طراح? و ساخته شده، به ا?ن هدف دست ?افته اند و چنان در لا?ه ها? زندگ? فرد وارد شده اند، که بعد از مدت? خود فرد هم متعجب م? شود که چطور شد که موجود صفر و ?ک? ب? جان، توانسته بخش عمده ا? از احساسات ?ک انسان را به خودش معطوف کند.واقع? شدن «پو» و راه ?افتن او به زندگ? و احساساتمان نشان م? دهد که هدف گذار? و برنامه ر?ز? طراح و سازنده، بس?ار دق?ق و موفق بوده است. موارد ز?ر، کامنت ها? مخاطب?ن ا?ن باز? و ابراز احساسات آنها نسبت به ا?ن موجود ناشناخته است:پو? من دختره! الان دوازده مرحله ست که دارمش و براش ?ه چ?زا?? خر?ده م. رنگش هم نارنج?ه و البته خ?ل? شکمو! تحمل ندارم؛ پس ک? بزرگ م? شه؟بچه من 98 سالشه. داره م? ترکه از بس چاق شده. به خدا از کار و زندگ? منو انداخته.من برا? پو اسم گذاشتم. اسمشو گذاشتم پژمان که با بق?ه فرق کنه.ک? م? دونه پو چطور? م? تونه ازدواج کنه؟ دلم م? خواد بچه مو تو? لباس داماد? بب?نم!وقت? س?ر شده و م? خوام بهش غذا بدم و اون م? گه:«نه» دلم م? خواد بپرم تو? تبلت بغلش کنم!من خودم ?ه پسر دارم برا? هم?ن پو? دختر انتخاب کردم. دخترا بابا?? هستن آخه. پو? من هم خودشو برام لوس م? کنه و منم نازشو م? خرم.عکسش را م? گ?رند و در فضا? مجاز? منتشر م? کنند، هم و غمشان خر?دن لباس و ع?نک و کلاه و سا?ر لوازم برا?ش است، تلاش م? کنند بزرگش کنند و بهتر?ن چ?زها را بدهند بخورد، به هم که م? رسند از سن و سال فرزندخوانده مجاز?شان م? گو?ند و اتفاق ها?? که برا?ش افتاده... ا?ن ابراز احساسات نسبت به چ?ز? که جان و هو?ت ندارد و معلوم ن?ست از کجا پ?دا?ش شده، واقعا عج?ب به نظر م? رسد. خطر «پو»!کفرش درآمده! از دست همسرش حرص م? خورد که مرتب سرش تو? گوش? است و دارد قربان صدقه ? «پو»? نوجوانشان م? رود. همسرش هر اتفاق? که برا? پو م? افتد و هر چ?ز جد?د? که برا? پو م? خرد را م? آ?د با آب و تاب برا? او تعر?ف م? کند و همه ? فکر و ذکرش شده بزرگ کردن ا?ن فرزندخوانده!خودشان ?ک دختر پنج شش ساله دارند؛ با ا?ن حال ا?ن مادر جوان، دلش ?ک بچه ? کوچک د?گر هم خواسته و به هر دو? ا?ن ها رس?دگ? م? کند. مرد جوان م? گو?د:«گاه? «پو» به دخترک خودمان ترج?ح داده م? شود. وقت? «پو» چشمها?ش دو دو م? زند، همسرم با احساس مسئول?ت وصف ناپذ?ر? م? دود و غذا?ش را مه?ا م? کند و اگر پول در حسابش نباشد، آن قدر باز? م? کند تا پول گ?ر ب?اورد و بتواند بچه ? صفر و ?ک? اش را س?ر کند و تا ا?ن بچه آرام نگ?رد و نخوابد، همسر هم آرام نم? گ?رد. گاه? ساعت ها غرق شدن در مسائل «پو»? کوچک، وقت رس?دگ? به کارها? د?گر را م? گ?رد و حت? دلزدگ? نسبت به کارها? د?گر ا?جاد م? کند.»اگر در قد?م ب?شتر نسبت به تاث?ر باز? ها? را?انه ا? بر کودکان و نوجوانان نگران م? شد?م، امروز ا?ن خطر گسترده تر شده و ابعاد وس?ع? پ?دا کرده است.اگر در قد?م برخ? باز? ها? را?انه ا? باعث رواج مفاه?م ضدمعنو? و خشونت م? شد، امروز با?د از باز? ها? آرام? که به ظاهر ه?چ کدام از آس?ب ها? باز? ها? اکشن و خشن را ندارند هم ترس?د. باز? ها? آرام? که فرد را (در هر گروه سن? و تحص?ل? و در هر جا?گاه اجتماع?) تحت تاث?ر قرار م? دهد و از دن?ا? پ?رامون خود جدا م? اندازد و خطرشان کمتر از باز? ها? خشونت آم?ز و تاث?رگذار اکشن ن?ست.رح?م?، کارشناس روانشناس? در مورد تاث?ر ا?ن گونه باز? ها در زندگ? انسان م? گو?د: «?ک? از بزرگتر?ن آس?ب ها? ا?ن باز? ها ا?ن است که افراد گذشت زمان را به ه?چ وجه احساس نم?‌کنند و وقت? به خود م?‌آ?ند که ساعت‌ها? ز?اد? از وقتشان صرف ا?ن باز?‌ها شده‌است. علاوه بر آن طبق تحق?قات، افراد? که وابسته به ا?ن باز? ها م? شوند، درونگرا شده و در جامعه منزو? م? شوند و رفته رفته در برقرار? ارتباط اجتماع? کم تما?ل و ?ا ناتوان م? گردند.ا?ن روانشناس خطر خ?الپرداز? و دور شدن از دن?ا? حق?ق? را مهم و غ?رقابل انکار م? داند و م? گو?د: «وقت? بچه ? مجاز? اجز ن?ازها? ماد? توقع? از پدر و مادرش ندارد و با اندک? غذا و کم? باز? م? توان? راض? نگهش دار?، ناخودآگاه ا?ن تفکر و ا?ن ذهن?ت در زندگ? عاد? برا? انسان نهاد?نه م? شود. تحملش در برابر خواسته ها? د?گر را از دست م? دهد و توجه? به ن?ازها? معنو? اطراف?ان عل? الخصوص فرزند را از دست م? دهد.»رح?م? معتقد است پ?شرفت تکنولوژ? سبب دور شدن اعضا? خانواده از ?کد?گر م?‌شود. به طور? که هر ?ک از افرادخانواده به خاطر مشغول بودن به تماشا? تلو?ز?ون ?ا درگ?ر بودن با را?انه و ا?نترنت و باز?‌ها? را?انه‌ا?، کمتر وقت م?‌کنند با ?کد?گر بنش?نند و صحبت کنند و ا?ن خود باعث سرد شدن روابط ب?ن والد?ن و فرزندان شده‌است، به گونه‌ا? که آنان کمتر حوصله ?کد?گر را دارند.به هر صورت شمش?ر دولبه ? تکنولوژ? هر روز ?ک وجه و ?ک بعد از زندگ? انسان را هدف قرار م? دهد و با رسوخ به تمام? ابعاد زندگ? انسان، قدرتش را به رخ م? کشد. قدرت? که مخاطبان را منفعل کرده و آنها را در جر?ان? قرار داده که نت?جه ا? جز قدرتمندتر شدن ا?ن رسانه ها? نو?ن ندارد.با?د مراقب باش?م چرا که «پو» هم?ن موجود کوچک دوست داشتن? با آن نگاه مظلوم و لبخند شاد، در کم?ن ماست!